คำถามยอดฮิตที่คนถามผม หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับ #LearnInPublic คือ จะเริ่มต้นยังไงดี

ในแง่หนึ่ง นี่เป็นคำถามที่ไม่ค่อยดีนัก สิ่งที่เวิร์คสำหรับผม อาจจะเวิร์คหรือไม่เวิร์คสำหรับคุณก็ได้ ผมไม่รู้จักสถานการณ์ ความสนใจ หรือทักษะของคุณ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมบทความต้นฉบับถึงแค่ให้ไอเดียแบบปลายเปิด การชี้นำมากเกินไปมันจำกัดการแสดงออกส่วนตัวของคุณ ซึ่งผมไม่ชอบเลย

แต่ผมเข้าใจว่าบางคนอยากได้โครงสร้างที่ชัดเจนกว่านี้ มันก็เหมือนเป็นการฝึกกล้ามเนื้อมัดใหม่ ช่วงวัยเด็กของเราถูกฝึกให้เรียนรู้แบบส่วนตัวมาตลอด พอมาตอนนี้คุณกำลังลองอะไรใหม่ๆ มันก็คงจะดีถ้ามีแผนที่นำทาง

หนึ่งปีผ่านไปหลังจากที่ผมเขียนบทความนั้น ผมก็ได้ลองผิดลองถูกจนเริ่มเห็นว่าวิธีไหนในการ Learn In Public ที่ได้ผลดีเป็นพิเศษ บางอันก็มาจากการลองทำเอง บางอันก็จากการสังเกตคนอื่น จนในที่สุดผมก็รู้สึกว่ามันควรค่าแก่การแชร์ ผมเลยจะมาตอบคำถามที่ผมพยายามเลี่ยงมาตลอดนี่ซะที

เกียร์สามแบบ

ผมนึกถึงเกียร์ของการ Learn In Public ได้สามแบบ

เกียร์นักสำรวจ (Explorer)

เกียร์นักสำรวจคือเกียร์ความเร็วสูง คุณพยายามครอบคลุมพื้นที่ให้ได้มากที่สุด ในหลายๆ ทิศทาง

• ปัญหาหลักที่ต้องแก้คือ คุณยังไม่รู้ว่าคุณไม่รู้อะไรบ้าง
• ผลงานที่คุณสร้างออกมาส่วนใหญ่จะเป็นโน้ตส่วนตัว อาจจะใช้ภาษาที่คุณเท่านั้นที่เข้าใจ หรืออาจจะเป็นการจดปัญหาที่คุณเจอเท่านั้น ส่วนใหญ่จะเป็นพวก Gist, blog post, ทวีต และคำถามดีๆ บน Stack Overflow เพราะข้อความเขียนได้ง่าย (แต่การสตรีมบน Twitch ก็กำลังมาแรงเช่นกัน) คุณมักจะเขียนความรู้ทั้งหมดของคุณออกมาเหมือนกำลังอธิบายให้เป็ดยางฟัง เพื่อหาช่องโหว่และจดบันทึกไว้ใช้ในอนาคต
• ผลงานสาธารณะของคุณยังไม่มีธีมที่เป็นเอกภาพ - คุณเป็นเหมือนนักข่าวภาคสนามที่รายงานจากดินแดนแปลกใหม่ที่คุณไปเจอ แต่มันก็ยังมีประโยชน์ เพราะกว่าคุณจะสามารถเชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกันได้ก็ต้องใช้เวลานาน
• ระดับความมุ่งมั่นต่อสาธารณะอยู่ในระดับต่ำ ส่วนใหญ่เป็นอะไรที่ทำเสร็จได้ภายในวันเดียว จึงเป็นวิธีที่ดีในการเริ่มต้น Learn In Public และค้นหาสิ่งที่ตอบโจทย์คุณเพื่อเปลี่ยนเกียร์ต่อไป แต่ก็ง่ายที่จะเลิกทำกลางคัน เพราะไม่มีใครคาดหวังอะไรจากคุณมากนัก เนื่องจากคุณยังไม่ได้ทุ่มเทอะไรมาก

เกียร์นักเชื่อมโยง (Connector)

คนส่วนใหญ่น่าจะตั้งเป้าหมายให้เกียร์นักเชื่อมโยงเป็นเกียร์หลัก เกียร์นี้ทรงพลังแต่ก็คล่องตัว คุณเชื่อมโยงผู้คนและไอเดียเข้าด้วยกัน

• ปัญหาหลักที่ต้องแก้คือ คุณรู้ในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้ ดังนั้นคุณควรแชร์สิ่งนั้น และพวกเขาต้องการได้ยินจากคุณ ซึ่งต้องใช้ความพยายามเพิ่มขึ้นอีกนิด
• ผลงานที่คุณสร้างขึ้นมามีไว้สำหรับคนอื่นโดยเฉพาะ นั่นหมายความว่าคุณต้องใช้ความพยายามมากขึ้น ไม่ใช่แค่การเรียนรู้ของคุณเอง แต่ต้องทำให้คนอื่นเข้าใจได้ง่ายขึ้นด้วย ตัวอย่างเช่น การพูดในที่สาธารณะ บทเรียน การ์ตูน cheatsheet (โพยสรุปความรู้) หนังสือ ฯลฯ — ใช้ความพยายามมากขึ้น มีประโยชน์มากขึ้น และอยู่ได้นานขึ้น แต่คุณมักจะไม่ได้แชร์ทุกอย่างที่คุณรู้ ดังนั้นคุณอาจรู้สึกว่าตัวเองเรียนรู้น้อยลง อย่างไรก็ตาม นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการสร้างความเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐาน เพราะคุณถูกบังคับให้มีความรู้พื้นฐานที่แน่นและต้องตอบคำถามที่คุณไม่เคยคิดจะถามมาก่อน
• คุณยังไม่มีธีมหลักในงานของคุณ แต่โดยปกติแล้ว คุณจะจัดการกับหลายๆ ธีมพร้อมกัน และคุณก็กำลังเรียนรู้และสอนเกี่ยวกับจุดร่วมระหว่างธีมเหล่านั้นด้วย
• ระดับความมุ่งมั่นต่อสาธารณะอยู่ในระดับปานกลาง — โดยปกติจะใช้เวลาสองสามสัปดาห์หรือสองสามเดือน — และมักเกี่ยวข้องกับการฝึกฝนทักษะด้านมนุษยสัมพันธ์ที่คุณอาจรู้สึกว่าตัวเองไม่ถนัด ปล่อยวางอีโก้ของคุณและเรียนรู้สิ่งนั้นด้วย เพราะคุณกำลัง “แสดงตัวตนของคุณออกมา” แต่อย่าลืมว่า Learn In Public เป็นศิลปะ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์: จงเชื่อมั่นและปรับแต่งรสนิยมของคุณอยู่เสมอ แทนที่จะพยายามเอาใจทุกคน ค้นหากลุ่มคนที่ใช่สำหรับคุณ ใช้จุดแข็งที่คุณเคยคิดว่าไม่เกี่ยวข้องกับการเขียนโค้ด

ตัวอย่าง:

• Samantha Ming
• b0rk
• Lin Clark

ลองอ่าน The Ultimate Hack for Learning In Public (Pick Up What They Put Down)

เกียร์นักขุดเหมือง (Miner)

เก็บเกียร์นักขุดเหมืองไว้ใช้เมื่อคุณเจอ “ทองคำ” สิ่งที่คนอื่นให้ความสนใจ และคุณเองก็หลงใหลเป็นพิเศษ เมื่อคุณเจอทอง คุณจะรู้เอง หยุดและปักธงของคุณลงไป

• ปัญหาหลักที่ต้องแก้คือ เรื่องสำคัญบางอย่างนั้นเข้าใจยากเกินไป หรือโลกนี้รู้น้อยเกินไปเกี่ยวกับเรื่องสำคัญนี้ ดังนั้นคุณจึงดำดิ่งลงไปและทำในสิ่งที่ไม่มีใครทำ
• ผลงานที่คุณสร้างขึ้นมานั้นมีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน — คุณค้นคว้า สร้างชุมชน และสร้างโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งที่คุณทำนั้นมีไว้เพื่อให้อยู่ยืนยง ก่อนที่คุณจะเริ่มทำมัน สิ่งนั้นยากมากหรือเป็นไปไม่ได้เลย แต่หลังจากที่คุณทำ สิ่งนั้นจะง่ายขึ้นมาก โลกนี้จะขอบคุณคุณ
• ตอนนี้คุณมีธีมเดียวที่ไม่ใช่แค่เป็นแกนหลักของงานของคุณ แต่คุณยังกลายเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของมัน ทุกคนในโลกที่กำลังเผชิญกับปัญหาที่คุณแก้ได้ จะต้องมาเจอคุณในที่สุด เพราะอินเทอร์เน็ตทำงานแบบนั้น (แต่คุณไม่จำเป็นต้อง “แสดงตัวตนของคุณออกมา” อีกต่อไป เพราะผู้คนจะมาหาคุณเอง) บางทีคุณอาจรู้สึกเบื่อเพราะต้องทำเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ แต่สิ่งที่ดูเหมือนเป็นหัวข้อเดียวสำหรับคุณในวันนี้ (เช่น Machine Learning) ในที่สุดก็จะแตกแขนงออกไปเป็นสาขาวิชาต่างๆ เมื่อคุณศึกษาลงไปลึกพอ (เช่น Supervised Learning, Unsupervised Learning, Reinforcement Learning)
• ระดับความมุ่งมั่นต่อสาธารณะอยู่ในระดับสูงมาก — อาจใช้เวลาหลายปีหรือตลอดอาชีพการงานของคุณ คุณกำลังขุดเเม่เหมืองและใช้พลังงานมากกว่าคนปกติทั่วไป — มันจะดีถ้าพื้นที่ที่คุณเลือกมีโอกาสขยายวงกว้างและลึกขึ้นในเวลาเดียวกันกับที่คุณกำลังขุด ดังนั้นควรมีวิสัยทัศน์ในภาพรวมว่าทำไมสาขานี้ถึงจะมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ (จะอธิบายเพิ่มเติมในบทความในอนาคต)

ตัวอย่าง:

• Tobias Koppers
• Jen Simmons
• Lea Verou
• Evan You
• Seb McKenzie

ทำไมต้องเป็น "เกียร์"

ที่เรียกว่า "เกียร์" แทนที่จะเรียกว่า "ระดับ" หรือ "โหมด" เพราะคุณสามารถปรับเปลี่ยนเกียร์ได้ตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่ที่คุณอยู่ และความเร็วและความลึกที่คุณต้องการ (ผมปั่นจักรยานบ่อย เลยชอบใช้คำเปรียบเทียบว่า "เกียร์" — ผมชอบที่มันสื่อว่าเกียร์หนึ่งไม่ได้ดีกว่าหรือแย่กว่าอีกเกียร์หนึ่ง มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และการเลือกใช้เกียร์เหมือนเป็นการ trade off ความเร็วหรือพลัง)

แล้วตอนนี้เราควรทำอย่างไรต่อ?

ถ้าคุณเพิ่งเริ่มที่จะ #LearnInPublic ให้เริ่มจากการเป็นนักสำรวจ (Explorer) สำรวจสิ่งที่คุณกำลังเรียนรู้ สิ่งที่คุณสนใจ ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่คุณต้องการ ศึกษาแบบผิวเผินแต่ครอบคลุมหลายๆ เรื่อง

เมื่อคุณรู้จักพื้นที่เป็นอย่างดีแล้ว และเห็นนักสำรวจคนอื่นๆ ที่คุณสามารถช่วยเหลือได้ ให้เริ่มเป็นนักเชื่อมโยง (Connector) เชื่อมโยงผู้คนและไอเดีย ใช้ความคิดสร้างสรรค์ของคุณอย่างเต็มที่ และกลับไปเติมเต็มช่องว่างในความรู้ของคุณ

และถ้าคุณบังเอิญเจอ "ทองคำ" ให้เริ่มขุด (Mining) แต่ถ้ามันไม่ใช่ทองคำอย่างที่คิด ก็แค่เปลี่ยนเกียร์ ไม่เห็นต้องซีเรียส

และนี่คือทั้งสามเกียร์ของการเรียนรู้ ซึ่งทั้งหมดนี้ทำในพื้นที่สาธารณะ เราเอาใจช่วยคุณอยู่นะ